معرفی شهر اهواز

اهواز مرکز استان خوزستان یکی از هشت کلانشهر ایران است. این شهر در بخش مرکزی شهرستان اهواز قرار گرفته است. کارون پرآب ترین رود ایران با سرچشمه گرفتن از کوه های بختیاری، با ورود به اهواز، شهر را به دو بخش شرقی و غربی تقسیم نموده و جلوه زیبایی به شهر داده است. 

 

• شهر: اهواز
• جمعیت: 1,100,000
• بارندگی سالانه: 213 میلی لیتر
• متوسط دمای هوا:25درجه سانتی گراد
• زبان محلی: فارسی، عربی

51% نفت مناطق نفت خیز جنوب کشور در اهواز تولید می شود و برخی از بزرگترین کارخانه های مادر کشور در این شهر جای دارند. وجود کارخانجات بزرگ صنعتی، تاسیسات اداری و صنعتی شرکت مناطق نفت خیز جنوب و شرکت ملی حفاری ایران، اهواز را به یکی از مهمترین مراکز صنعتی ایران تبدیل کرده و همین امر سبب شده که مهاجران بسیاری روی به اهواز کنند

شهر اهواز با 220 کیلومتر مربع مساحت، سومین شهر وسیع ایران پس از تهران و مشهد می باشد. جمعیت آن نیز در سرشماری سال 1385، 969٬843 نفر بوده که اهواز را در جایگاه هفتمین شهر پرجمعیت ایران قرار می دهد

تاریخچه

در زمان عیلامی ها در حدود شهر کنونی اهواز شهری به نام تاریانا قرار داشته است. عده ای از مورخین عنوان نموده اند نام اهواز در دوران باستان اوکسین بوده است. اهواز در زمان هخامنشیان هوج یا خوجستان یا همان هوجستان خوانده می شود و داریوش کبیر در کتیبه بیستون خوزستان را به همین نام هوج نام برده است. خوز به معنی نیشکر و خوزستان به زبان ایلامی شکرستان است.

نام کنونی اهواز، به ظاهر بازمانده از دوران اسلامی است. در زمان آل بویه اهواز به تصرف درآمد و تحت حکومت آل بویه قرار گرفت. در سده 4 هجری عضدالدوله دیلمی اقدام به مرمت و آبادانی اهواز کرد.

در سال 1869 میلادی (1248 هجری خورشیدی) همزمان با حفر کانال سوئز که منجر به کوتاه شدن مسیر تجارت دریائی اروپائیان و توجه آنها به منطقه شد اهواز رونق تازه ای گرفت. ناصرالدین شاه قاجار هم از این فرصت برای گسترش تجارت و کشتیرانی بر روی رود کارون استفاده کرد و توسط والی خوزستان در کنار اهواز قدیم بندرگاهی به نام «بندر ناصری» احداث کرد. در پی احداث این بندر نام اهواز به «ناصریه» تبدیل شد تا اینکه در دوره پهلوی و به تبع سیاست قاجار زدائی رضا شاه نام باستانی «اهواز» احیا شده و جای ناصری را گرفت

جغرافیا و اقلیم

بخش بزرگی از استان خوزستان جلگه است، و شهر اهواز نیز در بخش جلگه ای جای دارد، ولی کمبود شدید پوشش گیاهی سبب گرمی و خشکی اهواز شده و آن را در رده گرمترین مناطق ایران جای داده است. در زمستان سرما تا پنج درجه سانتیگراد کاهش و در تابستان تا پنجاه درجه سانتیگراد افزایش می یابد

 

جغرافیای طبیعی

شمال و شرق خوزستان را سلسله جبال زاگرس فرا گرفته است که ارتفاعات آن در جهت جنوب غربی کاهش می یابد، به طوری که در نواحی جنوبی تر به صورت تپه ماهورهایی نمایان می شود. استان خوزستان را از نظر پستی و بلندی می توان به دو منطقه کوهستانی و جلگه ای تقسیم کرد

 

آب و هوای استپ، نواحی شمال دزفول، بهبهان، رامهرمز، شوشتر و شمال اهواز را در بر می گیرد. استان خوزستان تحت تأثیر سه نوع باد قرار دارد: اولین باد، جریان سرد نواحی کوهستانی و دومین باد (شرجی)، جریان گرم و رطوبتی از خلیج فارس است که به سوی جلگه می وزد. سومین باد یا باد سوم از عربستان می وزد و همیشه مقداری شن و خاک و رطوبت همراه دارد

از نظر پستی و بلندی خوزستان را می توان به دو منطقه کوهستانی و جلگه ای تقسیم نمود. منطقه کوهستانی بطور عمده در شمال و شرق استان قرار گرفته و حدود دو پنجم مساحت کل استان را شامل می شود. از جمله کوه های این منطقه کوه چو، زردکوه، شاویش، آب بندان، مامازاد، کوه سیاه و کوه چال را نام برد

خوزستان جز در برخی از مناطق کوهستانی شمالی و شرقی دارای اقلیم خشک و نیمه خشک است. متوسط بارندگی سالیانه در این استان حدود 266 میلیمتر و دوره بارندگی معمولا بین مهرماه تا اردیبهشت ماه است

متوسط درجه حرارت در دوره گرما، که از اردیبهشت ماه آغاز شده و تا مهرماه ادامه دارد، حدود 31.2 درجه سانتیگراد و حداکثر آن گاهی به بیش از 50 درجه سانتیگراد نیز می رسد. در طول زمستان متوسط درجه حرارت حدود 14.9 درجه سانتیگراد و حداقل آن بندرت ممکن است به چند درجه زیر صفر نیز برسد.

منطقه جلگه ای در خوزستان از جنوب دزفول، مسجد سلیمان، رامهرمز و بهبهان آغاز شده تا کرانه های خلیج فارس و اروند رود ادامه دارد. این جلگه تقریباً دارای شیب کم است و در برخی از نقاط آن گنبدهای نمکی مربوط به دوران کامبرین وجود دارد که در شور کردن اراضی و آبها تاثیر عمده دارند. وسعت این منطقه تقریباً 65% مساحت کل استان می باشد

استان خوزستان در مناطق کوهستانی و مرتفع تابستان های معتدل و زمستان های سرد و در نواحی کوهپایه ای آب و هوای نیمه بیابانی دارد. در نواحی پست و جلگه ای به طرف جنوب و جنوب شرقی خصوصیات آب و هوا از نیمه بیابانی به بیابانی کناره ای تبدیل می شود. زمستان های این ناحیه، کوتاه و معتدل و تابستان های آن طولانی و گرم است.

 

خوزستان تحت تأثیر سه نوع باد قرار دارد:

• اول، جریان سرد نواحی کوهستانی که در زمستان به طرف خلیج فارس می وزد و هوای سردی را همراه می آورد.
• دوم، بادهای ساحلی که گاهگاهی در تابستان از طرف خلیج فارس همراه با رطوبت زیاد و گرما به سوی جلگه ها می وزد و به باد شرجی معروف است.
• سوم، بادی است که از طرف عربستان به نام "سموم " می وزد و همیشه مقداری غبار خاک و شن همراه دارد و هنگام عبور از روی خلیج فارس رطوبت زیادی را در خود ذخیره می کند.

مردم بر اساس سرشماری 1385 این استان با جمعیت 4,192,598 نفر پنجمین استان کشور می باشد. با اینکه اکثر مردم این استان مذهب شیعه دارند، از دیرباز پیروان دیگر آیین ها نیز در این استان زیسته اند و می زیند. در شهر اهواز گروه اندکی صابئین (در خوزستان به آنها صبی می گویند) در کرانه رود کارون ساکنند و بیشتر به کار زرگری مشغولند.

همچنین پیروان آیین های کهن زرتشتی و نیز کلدانی در این استان و به ویژه شهر اهواز زندگی می کنند که پس از انقلاب 57 از شمارشان کاسته شده است. تا پیش از انقلاب شماری از پیروان آیین های هندو و سیک و... نیز در بخش های صنعتی این استان می زیستند که امروز تنها بازمانده معبدهایشان در شهرهایی چون آبادان به جا مانده است